سردار سلیمانی
شعری از حجت الاسلام فرامرز فیاضی
در رثای سردار شهید حاج قاسم سلیمانی
نام او قاسم، شهرتش نیز سلیمانی بود
بود اهل همه جا گر چه که کرمانی بود
ظاهرش گر چه به آرامش دریا می ماند
خود به هر معرکه می رفت چو طوفانی بود
روز و شب بود به دنبال شهادت هر جا
گوئیا این تن خاکیش چو زندانی بود
هیبتش زَهره ی دشمن همگی آب نمود
دلنشینی رخش جلوه ی یزدانی بود
دست و انگشتر او داشت عجایب بسیار
هم برای خودش آن پیر، سلیمانی بود
کی به فکر خوشی اش بود نمی دید خودش
سر به سر زندگی اش حالت عرفانی بود
سهم ما بود امان، فکر خوشیمان بودیم
چون که بیرون ز وطن غرق نگهبانی بود
گر نمی بود و نمی رفت و نمی گشت شهید
سهم ما راست بگو غیر پریشانی بود
شد شهید ار چه گواراش بود این پاداش
قاتلش بود شقی، مظهر شیطانی بود
اشکها شست رخ و بغض گلو را بفشرد
موسم قتلش اگر چه گه خندانی بود
گفت زینب که خدایا تو قبولش بنما
چون برای حرم ماست که قربانی بود
این زبان الکن و قاصر بود از توصیفش
برتر از هر چه که می دانم و می دانی بود
